1 در خداوند پناه گرفته‌ام؛پس چگونه به جانِ من می‌گویید:«همچون پرنده‌ای به کوه خود بگریز؛
2 زیرا هان شریران کمان را می‌کِشند،و تیر را بر زِه نهاده‌اند،تا در تاریکی بر راست‌دلان بیندازند.
3 زیرا چون ارکان منهدم می‌گردند،پارسا چه می‌تواند کرد؟»
4 خداوند در معبد مقدس خویش است؛خداوند بر تخت خود در آسمان است.چشمان او می‌نگرد،پِلکهای او بنی‌آدم را می‌آزماید.