7 ای جان من به استراحت خود برگرد،زیرا خداوند بر تو احسان کرده است.
8 زیرا که تو جان مرا از مرگ رهانیدی،و چشمانم را از اشک،و پاهایم را از لغزش،
9 تا در حضور خداوند گام بردارم،در سرزمین زندگان!
10 ایمان داشتم، پس گفتم:«بسیار ذلیل گشته‌ام!»
11 در پریشانی خود گفتم:«همۀ آدمیان دروغگویند!»
12 دِینِ خود را به خداوند چگونه ادا کنم،برای همۀ احسانهایی که به من کرده است؟
13 پیالۀ نجات را بر خواهم افراشتو نام خداوند را خواهم خواند.