2 دادِ من از حضور تو صادر شود؛چشمانت منصفانه بنگرد.
3 تو دل مرا آزمودهای و شبانگاه به سراغم آمدهای؛مرا در بوتۀ آزمایش نهادهای و هیچ نیافتهای.زیرا عزم کردم که زبانم تجاوز نکند.
4 و اما دربارۀ کارهای آدمیان -به کلام لبان توخود را از راههای خشونتکاران به دور داشتهام.
5 گامهایم به راههای تو استوار است؛پاهایم نلغزیده است.
6 خدایا، تو را میخوانم، زیرا که مرا اجابت خواهی کرد؛گوش فرا ده و سخنانم را بشنو.
7 شگفتی محبتت را بنما،ای که به دست راست خودآنان را که به تو پناه میآورند،از دست مخالفانشان نجات میبخشی.
8 مرا همچون مردمک چشم خود نگاه دار؛و در سایۀ بالهایت پنهانم کن،