20 زیرا صلحجویانه سخن نمیگویندبلکه بر آنان که در این سرزمین آرام گرفتهاند،سخنان حیلهآمیز اندیشه میکنند.
21 دهان بر من میگشایند و میگویند: «هَه هَه!به چشمان خود دیدیم.»
22 خداوندا، تو این را دیدهای،پس خاموش نمان!خداوندگارا، از من دور مباش!
23 بیدار شو و به دفاع از من برخیز!ای خدا و خداوندگار من، مرا داد بده!
24 ای یهوه خدای من، در عدل خود مرا تأیید فرما،و مگذار بر من شادی کنند.
25 مگذار در دل خویش بگویند: «هَه، به آرزوی خود رسیدیم!»مگذار بگویند: «او را درسته فرو بلعیدیم!»
26 هر که در مصیبت من شادی میکندخود شرمنده و خجل گردد؛آنان که خویشتن را بر من برمیافرازندبه شرم و رسوایی پوشانیده شوند.