2 زیرا تویی خدایی که به او پناه میبرم؛چرا مرا از خود راندهای؟چرا باید از جور دشمنبه روز سیاه بنشینم؟
3 نور و حقیقت خود را بفرستتا هدایتم کنند،و مرا به کوه مقدس و مسکن خاص تو بیاورند!
4 آنگاه به مذبح خدا خواهم آمد،نزد خدایی که شادی و سرور من است؛و تو را، ای خدا، ای خدای من،با بربط خواهم ستود.
5 ای جان من، چرا افسردهای؟چرا در اندرونم پریشانی؟بر خدا امید دار،زیرا که او را باز خواهم ستود؛او را که رهانندۀ من و خدای من است.