1 دل من به کلامی نیکو می‌جوشد؛انشاء خود را خطاب به پادشاه می‌گویم؛زبانم قلم نویسنده‌ای چیره‌دست است.
2 تو در میان بنی‌آدم زیباترینیو از لبانت بلاغت جاری است؛بنابراین، خدا تو را جاودانه مبارک ساخته است.
3 ای دلاور، شمشیرت را بر میان ببند؛فرّ و شکوه خویش را بر تن کن.
4 در شوکت خویش پیروزمندانه پیش بران،به پاس راستی، فروتنی و پارسایی؛دست راستت تو را اعمال مَهیب بیاموزد.
5 به تیرهای تیزت قومها زیر پاهایت فرو افتند؛بدانها دل دشمنان پادشاه شکافته شود.
6 ای خدا، تخت سلطنت تو جاودانه است؛عصای پادشاهی تو عصای عدل و انصاف است.