2 تا او قوم تو را به انصاف داوری کند،و ستمدیدگانِ تو را به عدالت.
3 باشد که کوهها برای قوم وفور نعمت بار آورندو تپهها ثمرۀ انصاف را.
4 باشد که او ستمدیدگانِ قوم را دادرسی کند،و کودکانِ نیازمندان را نجات بخشد،و ستمگر را فرو کوبد.
5 باشد که تا خورشید باقی است، از او بترسند،و تا ماه برقرار است، در تمامی نسلها.
6 باشد که همچون بارش باران بر چمنزارِ چیده شده باشد،همچون رگبارها که زمین را سیراب میسازد.
7 باشد که پارسایان در ایام او بشکفند،و وفور نعمت برقرار باشد،تا آن هنگام که ماه نیست گردد!
8 باشد که از دریا تا به دریا فرمان براند،و از نهر تا به کرانهای زمین.