1 خدایا، چرا تا ابد طردمان کرده‌ای؟چرا آتش خشم تو بر گوسفندانِ چراگاهت افروخته است؟
2 به یاد آر جماعت خویش را که از قدیم خریدی،و ایشان را فدیه دادی تا قبیلۀ میراث تو شوند؛به یاد آر کوه صَهیون را که در آن مسکن گزیدی!
3 قدمهای خویش را به جانب این ویرانه‌های همیشگی بردار؛زیرا دشمن هر چه را که در قُدس تو بود، ویران کرده است.
4 خصمانت در اندرون ملاقاتگاه تو برخروشیدند،و درفشهایشان را چونان نشانه‌ها بر پا داشتند؛
5 همچون کسانی بودند که تبرهای خود رابر درختان جنگل برمی‌افرازند.