5 همچون کسانی بودند که تبرهای خود رابر درختان جنگل برمیافرازند.
6 ایشان همۀ کندهکاریهای آن رابا تیشه و تبر خویش در هم شکستند.
7 قُدس تو را به آتش کشیده، با خاک یکسان کردند،و مسکن نام تو را بیحرمت ساختند.
8 در دل خویش گفتند: «آنان را به تمامی زیر سلطۀ خود خواهیم داشت!»پس همۀ ملاقاتگاههای خدا را در این سرزمین سوزاندند.
9 نه آیات خویش را دیگر میبینیم،و نه دیگر نبیای در کار است،و کسی از ما نیز نمیداند که تا چند چنین خواهد بود.
10 تا به کِی، خدایا، خصم ریشخند کند؟آیا دشمن تا ابد بر نام تو اهانت روا دارد؟
11 از چه سبب دست خویش را بازپس میکشی،دست راست خویش را؟دست از گریبان به در آرو ایشان را هلاک کن!