4 ای یهوه، خدای لشکرها، تا چندشعله‌های خَشمت بر دعاهای قومت زبانه خواهد کشید؟
5 نان اشک بدیشان خورانیدی،و جام لبریز از اشک بدیشان نوشانیدی.
6 ما را موضوع نزاع همسایگانمان می‌سازی،و دشمنان ما در میان خویش خندۀ تمسخر سر می‌دهند.
7 ای خدای لشکرها، ما را بازآور؛روی خود را تابان سازتا نجات یابیم.
8 تاکی از مصر برآوردی؛قومها را بیرون راندیو آن را غرس کردی.
9 زمین را پیش روی آن فراخ ساختی،پس ریشه گرفت و زمین را پر ساخت.
10 کوهها را به سایۀ خود پوشانید،و سروهای تنومند را به شاخه‌هایش!