17 А ти речи им вака: ‘Моите очи нека ронат солзи дење и ноќе, и нека не престанат, зашто е поразена страшно девицата, ќерката на мојот народ, со необично лута рана.
18 Ако отидам во полето, еве истепани со меч! Ако се вратам во градот, еве ги изнемоштените од глад! Па и пророците и свештениците заминаа во земја непозната.’”
19 Та зар сосем ја отфрли Јудеја? Зар Сион и се замрази на Твојата душа? Зошто нè биеш така та веќе ни лек нема? Се надевавме на мир, но нема добро, го чекавме времето на оздравувањето, ама еве го ужасот!
20 О Господи, ја признавме својата безбожност, беззаконијата на своите татковци; навистина, Тебе Ти согрешивме!
21 Не отфрлај нè, заради Своето Име, не срами го престолот на Својата Слава, спомни си и не го раскинувај Својот Завет со нас!
22 Зар безбожничката суета дава дожд? Или зар небесата сами врнат? Зар не го даваш Ти тоа, Господи, Боже наш? Затоа се надеваме во Тебе, зашто Ти го правиш сè тоа.