14 Го снемува ли од горските стрмнини ливанскиот снег? Можат ли да пресушат далечните води што течат студени?
15 А Мојот народ Ме заборави Мене! Му принесуваат кадење на ништожеството, се сопнуваат на своите патишта, на древните патеки и одат по врвиците и по непроодниот пат.
16 И така ја претворија земјата во запустеност, во вечно потсмевнување, за да се згрозува над неа секој минувач мавтајќи со главата.
17 Ќе ги размавтам пред непријателот, како источниот ветер; плеќите, а не лицето, Јас ќе им ги покажам во денот на нивната пропаст.”
18 И рекоа: „Ајде, да се заговориме против Еремија, зашто на свештеникот не може да му го снема Законот, ни на мудриот советот, ни на пророкот беседата. Ајде, да го удриме со јазикот и да внимаваме будно на секој негов збор.”
19 Послушај ме, о Господи, и чуј што зборуваат моите противници.
20 Та зар се враќа со зло за добро? А тие ми копаат јама! Спомни си како стоев пред Твоето лице, за да барам кај Тебе милост за нив, за да ја одвратам од нив Твојата јарост.