7 додека војската на вавилонскиот цар напаѓаше на Ерусалим и на останатите Јудини градови - на Лахис и на Азика, зашто само тие останаа од утврдените јудејски градови.
8 Словото што Господ му го упати на Еремија, откако царот Седекија склучи сојуз со сиот ерусалимски народ за да им прогласи слобода,
9 така што секој да го пушти на слобода својот роб, Евреин и својата робинка, Еврејка, та веќе кај никого да нема Евреин, негов брат, како роб.
10 И сите првенци и сиот народ што влегоа во овој сојуз се согласија та секој ги пушти на слобода својот роб и својата робинка за да не им робуваат веќе. И така, се согласија и ги пуштија.
11 А потоа се завртија и ги зедоа пак своите робови и робинки, што ги беа ослободиле, па ги присилија пак да им робуваат.
12 Тогаш Господ му упати слово на Еремија, зборувајќи:
13 „Вака зборува Господ, Израелевиот Бог: ‘Јас склучив Завет со вашите татковци во денот кога ги изведов од Египет, од земјата на ропството, говорејќи: