16 Од Дан достигнува цвилењето на неговите коњи, од ‘ржењето на неговите нескопени коњи трепери сета земја. Доаѓаат да ја голтнат земјата и сè што ја исполнува, градот и жителите во него.”
17 „Ете, пуштам на вас отровници, против кои нема чародејства; ќе ве каснуваат,” зборува Господ.
18 „Болка ме опфаќа, нема лек, срцето ми изнемошти.
19 Еве, викаат на помош ќерките на Мојот народ од далечна земја: „Зар Господ не е веќе на Сион? Неговиот цар?” „Зошто Ме разјарија со своите кипови, со туѓински ништожества?”
20 „Жетвата помина, летото мина, а ние не сме спасени!”
21 Сотрен сум зашто е сотрена ќерката на Мојот народ, тажен сум, опфатен од стравотии.
22 Зар во Галад нема балсам? Нема ли таму лекар? Та, зошто не и доаѓа оздравувањето на ќерката на Мојот народ?