1 А ти, човечки сине, затажи со тажачка за Израелевите кнезови.
2 Речи: ‘Што беше твојата мајка? Лавица меѓу лавовите, лежеше меѓу лавчињата, хранејќи ги своите млади.
3 И исхрани едно младо, кое стана лав. Откако се научи да го дере пленот, почна да ги голта луѓето!
4 Народите се здружија против него, лавот падна во нивната јама, го одведоа во вериги во Египетската Земја.
5 А кога мајката виде дека чека напразно и дека и пропадна надежта, зеде друго младо и направи лав од него.
6 Откако се научи да го дере пленот, почна да ги голта луѓето,
7 да им ги разурнува тврдините, да им ги запустува градовите, земјата се стресе и сè врз неа од силната негова рака.
8 Но луѓето од околните места се дигнаа против него и му поставија стапица; и лавот се фати во нивната јама.
9 Окован го затворија во решетка, го одведоа при вавилонскиот цар, таму го затворија во тврдина, за да не му се слуша веќе рикањето по Израелевите гори.
10 Твојата мајка беше како лоза посадена покрај вода, родна и гранчеста од изобилство на вода!
11 Имаше силна гранка за владетелска палка, се воздигна над венецот на стеблото, лична со височината, со многу гранчиња.
12 Но во гнев беше откорната и фрлена на земја. Источникот и го исуши родот: се скрши и овена нејзината силна гранка, и огнот ја голтна.
13 Беше пресадена во пустина, во сува земја безводна.
14 Но се разгоре пламен од нејзината прачка и и ги спали гранките и плодовите! И нема веќе врз неа силна гранка за владетелска палка.’” Еве, тоа е тажачка и ќе остане тажачка.