1 Onid yw doethineb yn galw,a deall yn codi ei lais?
2 Y mae'n sefyll ar y mannau uchel ar fin y ffordd,ac yn ymyl y croesffyrdd;
3 Y mae'n galw gerllaw'r pyrth sy'n arwain i'r dref,wrth y fynedfa at y pyrth:
4 “Arnoch chwi, bobl, yr wyf yn galw,ac atoch chwi, ddynolryw, y daw fy llais.
5 Chwi, y rhai gwirion, dysgwch graffter,a chwithau, ffyliaid, ceisiwch synnwyr.
6 Gwrandewch, oherwydd traethaf bethau gwerthfawr,a daw geiriau gonest o'm genau.
7 Traetha fy nhafod y gwir,ac y mae anwiredd yn ffiaidd gan fy ngenau.
8 Y mae fy holl eiriau yn gywir;nid yw'r un ohonynt yn ŵyr na thraws.
9 Y mae'r cyfan yn eglur i'r deallus,ac yn uniawn i'r un sy'n ceisio gwybodaeth.
10 Derbyniwch fy nghyfarwyddyd yn hytrach nag arian,oherwydd gwell yw nag aur.
11 Yn wir, y mae doethineb yn well na gemau,ac ni all yr holl bethau dymunol gystadlu â hi.
12 Yr wyf fi, doethineb, yn byw gyda chraffter,ac wedi cael gwybodaeth a synnwyr.
13 Ofn yr ARGLWYDD yw casáu drygioni;yr wyf yn ffieiddio balchder ac uchelgais,ffordd drygioni a geiriau traws.
14 Fy eiddo i yw cyngor a chraffter,a chennyf fi y mae deall a gallu.
15 Trwof fi y teyrnasa brenhinoedd,ac y llunia llywodraethwyr ddeddfau cyfiawn.
16 Trwof fi y caiff tywysogion awdurdod,ac y barna penaethiaid yn gyfiawn.
17 Yr wyf yn caru pob un sy'n fy ngharu i,ac y mae'r rhai sy'n fy ngheisio'n ddyfal yn fy nghael.
18 Gennyf fi y mae cyfoeth ac anrhydedd,digonedd o olud a chyfiawnder.
19 Y mae fy ffrwythau'n well nag aur, aur coeth,a'm cynnyrch yn well nag arian pur.
20 Rhodiaf ar hyd ffordd cyfiawnder,ar ganol llwybrau barn,
21 a rhoddaf gyfoeth i'r rhai a'm câr,a llenwi eu trysordai.
22 “Lluniodd yr ARGLWYDD fi ar ddechrau ei waith,yn gyntaf o'i weithredoedd gynt.
23 Fe'm sefydlwyd yn y gorffennol pell,yn y dechrau, cyn bod daear.
24 Ganwyd fi cyn bod dyfnderau,cyn bod ffynhonnau yn llawn dŵr.
25 Cyn gosod sylfeini'r mynyddoedd,cyn bod y bryniau, y ganwyd fi,
26 cyn iddo greu tir a meysydd,ac o flaen pridd y ddaear.
27 Yr oeddwn i yno pan oedd yn gosod y nefoedd yn ei lleac yn rhoi cylch dros y dyfnder,
28 pan oedd yn cadarnhau'r cymylau uwchbenac yn sicrhau ffynhonnau'r dyfnder,
29 pan oedd yn gosod terfyn i'r môr,rhag i'r dyfroedd anufuddhau i'w air,a phan oedd yn cynllunio sylfeini'r ddaear.
30 Yr oeddwn i wrth ei ochr yn gyson,yn hyfrydwch iddo beunydd,yn ddifyrrwch o'i flaen yn wastad,
31 yn ymddifyrru yn y byd a greodd,ac yn ymhyfrydu mewn pobl.
32 “Yn awr, blant, gwrandewch arnaf;gwyn eu byd y rhai sy'n cadw fy ffyrdd.
33 Gwrandewch ar gyfarwyddyd, a byddwch ddoeth;peidiwch â'i anwybyddu.
34 Gwyn ei fyd y sawl sy'n gwrando arnaf,sy'n disgwyl yn wastad wrth fy nrws,ac yn gwylio wrth fynedfa fy nhŷ.
35 Yn wir, y mae'r un sy'n fy nghael i yn cael bywyd,ac yn ennill ffafr yr ARGLWYDD;
36 ond y mae'r un sy'n methu fy nghael yn ei ddinistrio'i hun,a phawb sy'n fy nghasáu yn caru marwolaeth.”