19 Ní smaoiníonn siad orthu féin, níl sé de chiall ná de réasún acu a rá: “An ea nár dhóigh mé a leath ar an tine, nach ndearna mé arán a bhruith ar an ngríosach agus feoil a róstadh le hithe? An bhfuil mé chun rud úrghránna a dhéanamh as an gcuid eile? An bhfuil mé chun sléachtadh i láthair ceap adhmaid?”
20 An té a bhfuil dúil aige sa luaithreach ar an dóigh sin, tá mearbhall ar a intinn agus é ar seachrán. Níl sé in ann é féin a shábháil agus a rá: “An rud seo i mo láimh agam, níl ann ach cur i gcéill!”
21 A Iacóib, cuimhnigh ar an méid seo,cuimhnigh gur tusa mo ghiolla, a Iosrael.Is mé a dhealbhaigh thú i do ghiolla dom;a Iosrael, ní ligfidh mé chun dearmaid thú.
22 Tá do pheacaí scaipthe agam mar a bheadh néalagus do chionta ar nós scamaill.Fill chugam ar ais mar tá tú fuascailte agam.
23 A spéartha, liúirígí le háthas,mar tá an Tiarna i mbun gnímh.Scairtigí amach, a dhuibheagáin na talún!A shléibhte, ceolaigí le háthas,agus tusa freisin, a fhoraois, agus gach crann atá ionat!Óir tá an Tiarna tar éis Iacób a scaoileadh saoragus a ghlóir a fhoilsiú in Iosrael!
24 Is amhlaidh a deir an Tiarna, d'fhuascailteoir,an té a dhealbhaigh thú ón mbroinn i leith:Is mise, an Tiarna, a rinne an uile rud,a spréigh na spéartha amach ar mo chonlán féin.Chuir mé bun faoin talamh, agus cé bhí ag cuidiú liom?
25 Is mise a chuireann éarlaisí na ndraíodóirí ó rathagus a chuireann lucht asarlaíochta as a gcéill,a sheolann na saoithe ar a gcúil uaimagus a dhéanann seafóid dá stuaim,