12 Ach anois tá mé chun an fhíréantacht seo agat a léiriú go hoscailte,agus do ghnóthaí gan rath.
13 Nuair a screadann tú, sábháladh do dhéithe bréige gránna thú!Cartfar ar shiúl leis an ngaoth an t‑iomlán acu,siabfaidh anáil ar shiúl iad.Ach an té a chuireann a iontaoibh ionamsa, gheabhaidh sé an tír mar oidhreacht,agus beidh seilbh aige ar mo shliabh beannaithe.
14 Agus cloisfear glór á rá:Tógaigí suas tóchar agus réitigí an bealach,glanaigí gach constaic as cosán mo mhuintire
15 Óir is mar seo a deir an Té is airde,a bhfuil a chónaí sa tsíoraíochtagus a bhfuil a ainm naofa:“Tá cónaí orm in áras atá ard agus naofa,agus fós i bhfochair an té atá brúite uiríseal ó spiorad,chun misneach a mhúscailt arís i spiorad na n‑uirísle,chun misneach a chur ar ais sna croíthe brúite.
16 Óir ní bheidh mé ag sárú oraibh i gcónaí,agus ní bheidh fearg á cothú istigh agam i dtólamh;mar sa tslí sin mheathfadh romham an bheatha féinagus gach dúil bheo dá ndearna mé.
17 Coiriúlacht agus bradaíl Iosrael a chuir fearg orm seal;cheil mé mo ghnúis air agus bhuail mé le teann feirge.D'imigh sé leis fiáin sna bealaí a b'áil lena chroí;
18 chonaic mé féin iad na bealaí céanna.Ach leigheasfaidh mé é agus tabharfaidh mé sólás dó;líonfaidh mé le suaimhneas é,é féin agus lucht a chaointe,