1 Son min, ta vare ¬på mine ord,gøym mine bod i din hug!
2 Ta vare på mine bod, ¬så skal du leva,og på mi lære ¬som din augnestein!
3 Bind dei fast ¬til fingrane dine,og skriv dei på di hjartetavle!
4 Sei til visdomen: ¬«Du er mi syster,»og kall vitet din frende!
5 Så vaktar dei deg ¬mot annan manns kone,mot framand kvinne ¬som lokkar så fint.
6 Ein gong såg eg ut ¬gjennom glaset,kikka ut gjennom gluggen.
7 Då såg eg mellom dei unge ¬ein tankelaus gut,eg merka meg han ¬blant dei urøynde menn.
8 Han gjekk framom på gata ¬ved hennar hjørne,gjekk og dreiv på vegen ¬ved hennar hus.
9 Det var i skumringa, ¬då det kvelda,på den tid nattemørkret ¬fell på.
10 Då kjem kvinna imot hani skjøkjebunad ¬og med listige planar.
11 Ho er så rastlaus og ustyrleg,ho kan ikkje halda seg ¬roleg heime.
12 Snart er ho på gata ¬og snart på torget,ho står på lur ¬ved kvart gatehjørne.
13 Så tek ho tak i han, ¬kysser hanog seier til han ¬med frekk mine:
14 «Eg skulle bera fram ¬eit måltidsoffer,og no har eg gjort det eg lova.
15 Så gjekk eg ut ¬til møtes med deg,eg leita etter deg ¬og fann deg.
16 Eg har lagt teppe på mi seng,fargerikt lin frå Egypt,
17 og over mi lege har eg strøyttmyrra, aloë og kanel.
18 Kom, lat oss nyta ¬kjærleiksrusen,hyggja oss i elskhug ¬til morgonen gryr.
19 For mannen min er ikkje heime,han er ute på langferd.
20 Pengepungen tok han ¬med seg,fyrst ved fullmånetid ¬kjem han heim.»
21 Ho vann han ¬med lokkande ord,med falske lipper ¬forførte ho han.
22 Han fylgjer etter henne ¬med det same,lik ein okse dei fører ¬til slakting,eller ein hjort som går i fella,
23 til pila borar seg inn i levra;han liknar fuglen ¬som flyg i snaraog ikkje skjønar ¬at det gjeld livet.
24 Så høyr no på meg, mine born,lyd på orda frå min munn!
25 Lat deg ikkje lokka til å veljadei vegar framand kvinne går,villa deg ikkje inn ¬på hennar stigar!
26 For mange har ho gjeve ¬banesår,talrike er dei ho har felt.
27 Frå hennar hus ¬går vegar til dødsriket,dei fører til dødens mørke rom.