1 អ្នកបានបំផ្លាញអ្នកដទៃតែគ្មាននរណាបំផ្លាញអ្នកវិញអ្នកមុខជាត្រូវវេទនាពុំខាន!អ្នកបានក្បត់អ្នកដទៃតែគ្មាននរណាក្បត់អ្នកវិញទេ។ពេលណាអ្នកបំផ្លាញអ្នកដទៃចប់ហើយនោះនឹងមានគេបំផ្លាញអ្នកវិញពេលណាអ្នកក្បត់អ្នកដទៃចប់ហើយនោះនឹងមានគេក្បត់អ្នករាល់គ្នាវិញ។
2 ឱព្រះអម្ចាស់អើយ សូមអាណិតមេត្តាយើងខ្ញុំផងយើងខ្ញុំសង្ឃឹមលើព្រះអង្គហើយរៀងរាល់ព្រឹកសូមព្រះអង្គធ្វើជាកម្លាំងដល់យើងខ្ញុំ។នៅពេលមានអាសន្នសូមសង្គ្រោះយើងខ្ញុំផង!
3 ពេលជាតិសាសន៍ទាំងឡាយឮស្នូរសន្ធឹករបស់ព្រះអង្គ គេនាំគ្នារត់ចេញទៅពេលព្រះអង្គក្រោកឡើងប្រជាជាតិទាំងឡាយបែកខ្ញែកគ្នាអស់។
4 ពេលនោះ មនុស្សម្នាច្រើនដូចកណ្ដូបនាំគ្នាប្រមូលយកជយភ័ណ្ឌគេលើកគ្នាដូចស្រមោចទៅដណ្ដើមយកជយភ័ណ្ឌនោះ។
5 មនុស្សម្នាលើកតម្កើងព្រះអម្ចាស់ព្រោះព្រះអង្គគង់នៅស្ថានដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត!ព្រះអង្គប្រទានឲ្យក្រុងស៊ីយ៉ូនមានពោរពេញដោយសេចក្ដីសុចរិត និងយុត្តិធម៌។
6 ពេលនោះ អ្នកនឹងរស់នៅដោយសុខសាន្ត។ប្រាជ្ញាវាងវៃ និងការស្គាល់ព្រះអម្ចាស់នឹងផ្ដល់ការសង្គ្រោះយ៉ាងបរិបូណ៌ឲ្យអ្នកហើយការគោរពកោតខ្លាចព្រះអម្ចាស់ជាកំណប់ទ្រព្យដ៏ថ្លៃថ្នូររបស់អ្នក!
7 នៅគ្រានោះ អ្នកក្រុងអើរាលស្រែកតាមផ្លូវ រកគេជួយរីឯអ្នកដែលទៅចចាររកសន្តិភាពបែរជាមកវិញ នាំគ្នាយំយ៉ាងខ្លោចផ្សា។
8 ផ្លូវនានាស្ងាត់ជ្រងំឥតមាននរណាដើរកាត់តាមនោះទៀតទេគូភាគីលែងគោរពសន្ធិសញ្ញាគេប្រមាថមាក់ងាយសាក្សីនៃសន្ធិសញ្ញានេះគឺគេមិនគោរពនរណាទាំងអស់។
9 ប្រជាជននៅក្នុងស្រុកនាំគ្នាកាន់ទុក្ខទឹកដីកំពុងតែរ៉ាំរ៉ៃទៅៗព្រៃឈើនៅភ្នំលីបង់នឹងរុះរោយ ហើយបាក់មុខវាលសារ៉ូនប្រៀបបាននឹងវាលហួតហែងភ្នំបាសាន និងភ្នំកើមែល នឹងលែងមានព្រៃឈើទៀតហើយ។
10 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា៖«ឥឡូវនេះ យើងក្រោកឡើងយើងត្រូវងើបឡើងដើម្បីបង្ហាញឫទ្ធិបារមីរបស់យើង។
11 គម្រោងការរបស់អ្នករាល់គ្នាប្រៀបដូចជាចំបើងពេលណាសម្រេចជារូបរាងឡើងអ្នករាល់គ្នានឹងឃើញមានតែកម្ទេចសំរាមប៉ុណ្ណោះដង្ហើមរបស់អ្នករាល់គ្នាប្រៀបដូចជាភ្លើងដែលឆេះបំផ្លាញអ្នករាល់គ្នា។
12 ជាតិសាសន៍ទាំងឡាយនឹងឆេះក្នុងឡនិងដូចបន្លារពាក់ដែលគេកាប់យកទៅដុត»។
13 អ្នករាល់គ្នាដែលនៅស្រុកឆ្ងាយអើយចូរនាំគ្នាស្ដាប់អំពីកិច្ចការដែលយើងបានធ្វើ!អ្នករាល់គ្នាដែលនៅជិតៗនេះអើយចូរទទួលស្គាល់ឫទ្ធានុភាពរបស់យើង!
14 នៅក្រុងស៊ីយ៉ូន មនុស្សបាបនាំគ្នាញ័ររន្ធត់ពួកទមិឡនឹងភ័យតក់ស្លុត ទាំងពោលថា:“ក្នុងចំណោមពួកយើង តើនរណាអាចរស់នៅក្បែរភ្លើងដ៏សន្ធោសន្ធៅនេះបាន?តើនរណាអាចរស់នៅក្បែរគុកភ្លើងដែលឆេះអស់កល្បជានិច្ចនេះបាន?”។
15 មានតែអ្នកប្រព្រឹត្តតាមមាគ៌ាដ៏សុចរិតនិងអ្នកនិយាយការពិតទើបអាចនៅក្បែរបានគឺអ្នកមិនប្រព្រឹត្តអំពើហិង្សា ដើម្បីរកកំរៃអ្នកមិនព្រមទទួលសំណូកអ្នកខ្ទប់ត្រចៀកមិនព្រមស្ដាប់ពាក្យគេបបួលទៅប្រហារជីវិតអ្នកដទៃអ្នកមិនចង់ឃើញអំពើអាក្រក់។
16 មនុស្សបែបនេះនឹងបានរស់នៅកន្លែងខ្ពស់ៗគេនឹងមានថ្មដាដ៏រឹងមាំជាជម្រកគេនឹងមានអាហារ មានទឹក គ្រប់គ្រាន់ឥតខ្វះអ្វីឡើយ។
17 ពេលនោះ អ្នកនឹងឃើញព្រះមហាក្សត្រប្រកបដោយភាពថ្កុំថ្កើងអ្នកនឹងឃើញស្រុកទេសរបស់អ្នកមានទឹកដីធំល្វឹងល្វើយ។
18 អ្នកនឹកដល់អតីតកាលដែលធ្វើឲ្យអ្នកញ័ររន្ធត់ ហើយសួរថា:“តើពួកត្រួតត្រា ពួកទារពន្ធនិងពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យនៅតាមកំពែងទៅណាបាត់អស់ហើយ?”។
19 អ្នកនឹងលែងឃើញជាតិសាសន៍ដែលវាយឫកខ្ពស់ហើយនិយាយភាសាចម្លែកស្ដាប់ពុំបានគួរឲ្យអស់សំណើចនោះទៀតហើយ។
20 ចូរសម្លឹងមើលទៅក្រុងស៊ីយ៉ូន ជាក្រុងដែលយើងតែងជួបជុំគ្នាធ្វើពិធីបុណ្យនោះទៅអ្នកនឹងឃើញថាយេរូសាឡឹមជាក្រុងមួយដ៏សុខក្សេមក្សាន្តជាពន្លាដែលគ្មាននរណារុះរើទៀតហើយក៏គ្មាននរណាដកចម្រឹង និងស្រាយខ្សែចេញពីពន្លានេះបានទៀតដែរ។
21 នៅទីនោះ ព្រះអម្ចាស់សម្តែងភាពថ្កុំថ្កើងរបស់ព្រះអង្គឲ្យយើងឃើញគឺព្រះអង្គប្រទានទន្លេដ៏ធំទូលាយជាទន្លេដែលនាវាចំបាំងពុំអាចចូលបានហើយសំពៅដ៏ធំៗក៏ពុំអាចឆ្លងកាត់បានដែរ។
22 ព្រះអម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើយើងព្រះអង្គប្រទានច្បាប់ទម្លាប់មកយើងព្រះអង្គជាព្រះមហាក្សត្ររបស់យើងមានតែព្រះអង្គទេដែលសង្គ្រោះយើង។
23 ខ្សែដែលអ្នកចងក្ដោងនោះធូរអស់ហើយវាពុំអាចទប់ដងក្ដោងឲ្យនៅរឹងប៉ឹងទេហើយក៏ពុំអាចចងក្ដោងបានទៀតដែរ។ពេលនោះ គេនឹងយកជយភ័ណ្ឌដ៏ច្រើនមកចែកគ្នា សូម្បីតែមនុស្សខ្វិនក៏មកយកជយភ័ណ្ឌនេះដែរ។
24 នៅក្រុងយេរូសាឡឹម គ្មាននរណាម្នាក់ពោលថា«ខ្ញុំមានជំងឺ» ទៀតឡើយព្រោះព្រះអម្ចាស់បានលើកលែងទោសឲ្យប្រជាជននៅក្នុងទីក្រុងរួចពីបាប។