1 អស់អ្នកដែលខិតខំស្វែងរកសេចក្ដីសុចរិតអស់អ្នកដែលស្វែងរកព្រះអម្ចាស់អើយចូរស្ដាប់យើង! ចូររំពឹងគិតថាតើព្រះអង្គយកថ្មដាណាមកដាប់ធ្វើអ្នករាល់គ្នាព្រះអង្គយកដីឥដ្ឋណាមកសូនធ្វើអ្នករាល់គ្នា?
2 “ចូររំពឹងគិតពីអប្រាហាំជាបុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នានិងសារ៉ាដែលបានបង្កើតអ្នករាល់គ្នា។ពេលយើងហៅអប្រាហាំមកគាត់នៅម្នាក់ឯង គ្មានកូនទេ។យើងឲ្យពរគាត់ ហើយគាត់ក៏មានកូនចៅកើនចំនួនឡើងជាច្រើន”។
3 មែនហើយ! ព្រះអម្ចាស់សម្រាលទុក្ខប្រជាជននៅក្រុងស៊ីយ៉ូនព្រះអង្គសម្រាលទុក្ខក្រុងដែលខូចខ្ទេចខ្ទីអស់គឺព្រះអង្គនឹងធ្វើឲ្យក្រុងដែលស្ងាត់ជ្រងំនេះបានដូចជាសួនអេដែន។ព្រះអង្គនឹងធ្វើឲ្យដីហួតហែងនេះប្រែទៅជាសួនឧទ្យានរបស់ព្រះអម្ចាស់។ពេលនោះ នៅក្នុងក្រុងស៊ីយ៉ូននឹងមានឮសូរសម្រែកសប្បាយរីករាយព្រមទាំងមានបទចម្រៀងអរព្រះគុណនិងមានស្នូរតូរ្យតន្ត្រីឡើងវិញ។
4 ប្រជាជនរបស់យើងអើយចូរត្រងត្រាប់ស្ដាប់យើង!ប្រជាជាតិរបស់យើងអើយចូរផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់យើង!ដ្បិតយើងនឹងបង្កើតក្រឹត្យវិន័យយើងនឹងឲ្យការវិនិច្ឆ័យហូរចេញមកជាពន្លឺបំភ្លឺប្រជាជនទាំងឡាយ។
5 សេចក្ដីសុចរិតរបស់យើងនៅជិតបង្កើយការសង្គ្រោះរបស់យើងក៏ជិតមកដល់ដែរយើងនឹងគ្រប់គ្រងលើប្រជាជននានាដោយបារមីរបស់យើងមនុស្សម្នានៅតាមកោះនឹងសង្ឃឹមលើយើងពួកគេនឹងទុកចិត្តលើបារមីរបស់យើង។
6 ចូរងើបមុខឡើងសម្លឹងទៅលើមេឃរួចក្រឡេកមើលមកផែនដីនេះផ្ទៃមេឃនឹងរសាត់បាត់ទៅដូចផ្សែងផែនដីនឹងរេចរឹលទៅដូចសម្លៀកបំពាក់មនុស្សនៅលើផែនដីនឹងត្រូវវិនាសដូចសត្វល្អិតតែការសង្គ្រោះរបស់យើងនៅស្ថិតស្ថេរអស់កល្បជានិច្ចហើយសេចក្ដីសុចរិតរបស់យើងនឹងមិនសាបសូន្យឡើយ។
7 អ្នករាល់គ្នាដែលស្គាល់សេចក្ដីសុចរិតប្រជាជនដែលគោរពក្រឹត្យវិន័យរបស់យើងដោយចិត្តស្មោះអើយចូរនាំគ្នាស្ដាប់យើង!មិនត្រូវខ្លាចមនុស្សលោកចំអកឲ្យឡើយហើយក៏មិនត្រូវចុះចាញ់ព្រោះតែគេបន្ទាបបន្ថោកអ្នករាល់គ្នាដែរ។
8 ដ្បិតពួកគេនឹងត្រូវវិនាសដូចសម្លៀកបំពាក់ និងរោមចៀមត្រូវកណ្ដៀរស៊ីបំផ្លាញតែសេចក្ដីសុចរិត និងការសង្គ្រោះរបស់យើងនៅស្ថិតស្ថេរអស់កល្បជាអង្វែងតរៀងទៅ។
9 ឱព្រះអម្ចាស់អើយ សូមក្រោកឡើង!សូមក្រោកឡើង សម្តែងព្រះបារមី!សូមតើនឡើង ដូចនៅជំនាន់ដើម!កាលពីបុរាណ ព្រះបារមីព្រះអង្គបានប្រហារស្រុកអេស៊ីបនិងចាក់ទម្លុះសត្វដ៏សំបើមនោះ។
10 ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យសមុទ្ររីងស្ងួតព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យមហាសាគរដ៏ជ្រៅប្រែទៅជាផ្លូវ សម្រាប់អស់អ្នកដែលព្រះអង្គបានលោះ ដើរឆ្លងកាត់។
11 ពួកឈ្លើយសឹកដែលព្រះអម្ចាស់បានរំដោះនឹងដើរត្រឡប់មកស្រុកវិញពួកគេមកដល់ក្រុងស៊ីយ៉ូនទាំងស្រែកហ៊ោយ៉ាងសប្បាយ។ទឹកមុខរបស់ពួកគេពោរពេញដោយអំណររកអ្វីប្រៀបស្មើពុំបានពួកគេសប្បាយរីករាយឥតឧបមាដ្បិតទុក្ខព្រួយ និងសម្រែកយំថ្ងូរលែងមានទៀតហើយ។
12 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា:គឺយើងនេះហើយដែលសម្រាលទុក្ខអ្នករាល់គ្នាហេតុអ្វីបានជាអ្នកភ័យខ្លាចមនុស្សដែលតែងតែស្លាប់?មនុស្សលោក នឹងត្រូវវិនាសដូចស្មៅដែរ។
13 អ្នកភ្លេចព្រះអម្ចាស់ដែលបានបង្កើតអ្នកគឺព្រះអង្គដែលបានលាតសន្ធឹងផ្ទៃមេឃនិងចាក់គ្រឹះនៃផែនដី។រៀងរាល់ថ្ងៃ អ្នកចេះតែភ័យញ័រនៅចំពោះមុខមនុស្សដែលសង្កត់សង្កិនហាក់ដូចជាគេមានកម្លាំងបំផ្លាញអ្នកបាន។ពួកគេពុំអាចគំរាមកំហែងអ្នករហូតតទៅឡើយ។
14 បន្តិចទៀត អ្នកជាប់ឃុំឃាំងនឹងមានសេរីភាពគេមិនត្រូវស្លាប់នៅក្នុងគុកនោះទេគេក៏មិនខ្វះម្ហូបអាហារបរិភោគដែរ។
15 យើងជាព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នកយើងធ្វើឲ្យសមុទ្រកក្រើកព្រមទាំងធ្វើឲ្យទឹករលកបក់បោកយើងមាននាមថា ព្រះអម្ចាស់នៃពិភពទាំងមូល។
16 យើងធ្វើឲ្យមាត់អ្នកពោលពាក្យរបស់យើងយើងលាតដៃធ្វើជាម្លប់ការពារអ្នកដោយលាតសន្ធឹងផ្ទៃមេឃ ចាក់គ្រឹះនៃផែនដីហើយពោលទៅកាន់អ្នកក្រុងថា“អ្នកជាប្រជាជនរបស់យើង”។
17 យេរូសាឡឹមអើយចូរភ្ញាក់រលឹក ចូរក្រោកឡើង!អ្នកបានផឹកពីពែងនៃព្រះពិរោធដ៏ខ្លាំងរបស់ព្រះអម្ចាស់អ្នកបានផឹកព្រះពិរោធពីពែងនេះរហូតដល់តំណក់ចុងក្រោយគឺរហូតដល់បាត់ស្មារតី!
18 ក្នុងចំណោមកូនចៅដែលកើតចេញពីអ្នកមកគ្មាននរណាម្នាក់ដឹកនាំអ្នកសោះក្នុងចំណោមកូនទាំងប៉ុន្មានដែលអ្នកចិញ្ចឹមគ្មាននរណាម្នាក់ជួយឧបត្ថម្ភអ្នកវិញទេ។
19 ទុក្ខវេទនាពីរយ៉ាងបានកើតមានចំពោះអ្នកផ្ទួនៗគ្នាគឺអ្នកត្រូវហិនហោច និងខ្ទេចខ្ទីទុរ្ភិក្ស និងសង្គ្រាមតែគ្មាននរណាអាណិតអាសូរអ្នកគ្មាននរណាសម្រាលទុក្ខអ្នកសោះ។
20 កូនចៅរបស់អ្នកដួលដេកនៅតាមដងផ្លូវពួកគេកំរើកលែងរួច ដូចសត្វជាប់អន្ទាក់ព្រោះព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ព្រះពិរោធចំពោះពួកគេព្រះរបស់អ្នកគំរាមកំហែងពួកគេ។
21 ហេតុនេះ ក្រុងដែលរងទុក្ខវេទនាអើយចូរស្ដាប់ចុះ!អ្នកស្រវឹង តែមិនមែនស្រវឹងដោយផឹកស្រាទេ!
22 ព្រះជាអម្ចាស់របស់អ្នក គឺព្រះដែលតែងតែរកយុត្តិធម៌ឲ្យប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា:យើងលែងឲ្យអ្នកផឹកពីពែងដែលបណ្ដាលឲ្យអ្នកបាត់ស្មារតីអ្នកនឹងលែងផឹកពីពែងនៃកំហឹងរបស់យើងទៀតហើយ។
23 យើងនឹងឲ្យសត្រូវដែលធ្វើបាបអ្នកផឹកពីពែងនេះវិញ។គឺពួកនោះដែលធ្លាប់ពោលមកអ្នកថា“ក្រាបចុះ ទុកឲ្យយើងដើរលើខ្នងឯង!”ពេលនោះ អ្នកក៏ក្រាបចុះធ្វើដូចដី និងដូចផ្លូវដែលគេដើរជាន់។