1 ម្នាលអ្នកកោះទាំងឡាយអើយចូរនាំគ្នាស្ដាប់ខ្ញុំ!ម្នាលប្រជាជននៅស្រុកឆ្ងាយៗអើយ!ចូរត្រងត្រាប់ស្ដាប់ខ្ញុំនិយាយ! ព្រះអម្ចាស់ត្រាស់ហៅខ្ញុំ តាំងពីខ្ញុំនៅក្នុងផ្ទៃម្ដាយព្រះអង្គក៏ហៅចំឈ្មោះខ្ញុំតាំងពីមុនពេលខ្ញុំកើតមកម៉្លេះ។
2 ព្រះអង្គបានប្រទានឲ្យមាត់ខ្ញុំមុតដូចដាវព្រះអង្គលាតព្រះហស្ដការពារខ្ញុំ។ព្រះអង្គធ្វើឲ្យខ្ញុំទៅជាព្រួញមួយស្រួចហើយលាក់ទុកក្នុងបំពង់ព្រួញរបស់ព្រះអង្គ។
3 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំថា:អ៊ីស្រាអែលអើយ អ្នកជាអ្នកបម្រើរបស់យើងយើងនឹងបង្ហាញភាពថ្កុំថ្កើងរបស់យើងតាមរយៈអ្នក។
4 រីឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំខំប្រឹងធ្វើការតែបែរជាឥតអំពើខ្ញុំខាតកម្លាំងជាអសារបង់ហើយគ្មានបានការអ្វីឡើយ។ប៉ុន្តែ តាមពិត ព្រះអម្ចាស់នៅតែរកយុត្តិធម៌ឲ្យខ្ញុំព្រះរបស់ខ្ញុំនឹងប្រទានរង្វាន់មកខ្ញុំ។
5 ឥឡូវនេះ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំព្រះអង្គបានសូនខ្ញុំតាំងពីក្នុងផ្ទៃម្ដាយឲ្យធ្វើជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គដើម្បីណែនាំកូនចៅលោកយ៉ាកុបឲ្យវិលត្រឡប់មករកព្រះអង្គ និងប្រមូលប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលមកនៅជុំវិញព្រះអង្គ។ហេតុនេះហើយបានជាព្រះអម្ចាស់ចាត់ទុកខ្ញុំថាជាមនុស្សថ្លៃថ្នូរហើយព្រះនៃខ្ញុំពិតជាកម្លាំងរបស់ខ្ញុំមែន។
6 ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំថា:អ្នកមិនគ្រាន់តែជាអ្នកបម្រើដែលណែនាំកុលសម្ព័ន្ធនៃកូនចៅរបស់លោកយ៉ាកុបឲ្យងើបឡើងនិងនាំកូនចៅអ៊ីស្រាអែលដែលនៅសេសសល់ឲ្យវិលមកវិញប៉ុណ្ណោះទេគឺយើងតែងតាំងអ្នកឲ្យធ្វើជាពន្លឺសម្រាប់បំភ្លឺប្រជាជាតិទាំងឡាយហើយនាំការសង្គ្រោះរបស់យើងរហូតដល់ស្រុកដាច់ស្រយាលនៃផែនដី។
7 ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះដ៏វិសុទ្ធនិងជាព្រះដែលលោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទ្រង់មានព្រះបន្ទូលមកកាន់អ្នកដែលគេមើលងាយនិងអ្នកដែលមនុស្សម្នាស្អប់ខ្ពើមព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលមកកាន់អ្នកដែលជាទាសកររបស់ពួកកាន់កាប់អំណាចថា:ពេលស្ដេចទាំងឡាយឃើញអ្នកគេនឹងនាំគ្នាក្រោកឈរឡើង ដើម្បីគោរពពេលពួកមេដឹកនាំឃើញអ្នកគេនឹងនាំគ្នាក្រាបថ្វាយបង្គំគេធ្វើដូច្នេះ ដោយយល់ដល់ព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះហឫទ័យស្មោះស្ម័គ្រជាព្រះដ៏វិសុទ្ធរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលបានជ្រើសរើសអ្នក។
8 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា:នៅគ្រាដែលយើងគាប់ចិត្តយើងបានឆ្លើយតបមកអ្នកដល់ថ្ងៃកំណត់ដែលយើងសង្គ្រោះយើងក៏បានជួយអ្នក។យើងបានញែកអ្នកឲ្យនៅដាច់ឡែកពីគេដើម្បីធ្វើជាសម្ពន្ធមេត្រីសម្រាប់ប្រជាជន។យើងនឹងស្ដារស្រុកទេសឡើងវិញយើងចែកដីដែលគេបានបោះបង់ចោលឲ្យប្រជាជន
9 ហើយប្រាប់ពួកឈ្លើយសឹកថា “ចូរចេញមក!”រួចប្រាប់អស់អ្នកនៅទីងងឹតថា“ចូរបង្ហាញខ្លួនមក!”ពួកគេនឹងរកស៊ីចិញ្ចឹមជីវិតយ៉ាងសុខសាន្តដូចចៀមស៊ីស្មៅនៅតាមផ្លូវនិងស្វែងរកអាហារ តាមវាលស្មៅនៅលើកំពូលភ្នំ។
10 ពួកគេលែងស្រេកឃ្លានទៀតហើយខ្យល់ក្ដៅ និងព្រះអាទិត្យ មិនធ្វើទុក្ខគេទេដ្បិតព្រះដែលមានព្រះហឫទ័យមេត្តាករុណាចំពោះគេ ទ្រង់នាំផ្លូវគេព្រះអង្គដឹកនាំគេឆ្ពោះទៅកាន់ប្រភពទឹក។
11 យើងនឹងពង្រាបភ្នំទាំងអស់ឲ្យទៅជាផ្លូវហើយលើកថ្នល់ទាំងប៉ុន្មានឲ្យខ្ពស់ឡើងសម្រាប់ប្រជាជនរបស់យើង។
12 មើលហ្ន៎! ពួកគេមកពីឆ្ងាយណាស់អ្នកខ្លះមកពីខាងជើង អ្នកខ្លះមកពីខាងលិចអ្នកខ្លះទៀតមកពីស្រុកខាងត្បូង។
13 ផ្ទៃមេឃអើយ ចូរហ៊ោកញ្ជ្រៀវ!ផែនដីអើយ ចូរត្រេកអរសប្បាយ!ភ្នំទាំងឡាយអើយ ចូរស្រែកអបអរសាទរ!ដ្បិតព្រះអម្ចាស់សម្រាលទុក្ខប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គព្រះអង្គអាណិតមេត្តាកូនចៅរបស់ព្រះអង្គដែលរងទុក្ខវេទនា។
14 ក្រុងស៊ីយ៉ូនតែងពោលថា ព្រះអម្ចាស់បានបោះបង់ខ្ញុំចោលព្រះអម្ចាស់ភ្លេចខ្ញុំហើយ!។
15 តើម្ដាយអាចបំភ្លេចកូនរបស់ខ្លួនដែលនៅបៅបានឬ?តើម្ដាយលែងអាណិតមេត្តាកូនដែលកើតចេញពីផ្ទៃរបស់ខ្លួនបានឬ?ឧបមាថាម្ដាយបំភ្លេចកូនបានទៅចុះចំណែកឯយើងវិញយើងមិនអាចភ្លេចអ្នកបានឡើយ!
16 យើងបានចារឈ្មោះអ្នកនៅលើបាតដៃរបស់យើងហើយយើងតែងតែនឹកគិតដល់កំពែងរបស់អ្នកជានិច្ច។
17 ប្រជាជនដែលនឹងសង់អ្នកឡើងវិញកំពុងតែរូតរះធ្វើដំណើរមករីឯសត្រូវដែលបានកម្ទេច និងបំផ្លាញអ្នកនឹងចាកចេញឆ្ងាយពីអ្នក។
18 ចូរងើបមុខឡើង សម្លឹងមើលជុំវិញខ្លួនទៅកូនចៅរបស់អ្នកមកជួបជុំគ្នាអស់ហើយគេនាំគ្នាមករកអ្នក។យើងសន្យាថាពិតជាកើតមានដូច្នោះមែន!- នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់-អ្នកទាំងនោះប្រៀបបាននឹងគ្រឿងអលង្ការសម្រាប់លំអអ្នក ដូចកូនក្រមុំតាក់តែងខ្លួននៅពេលរៀបមង្គលការ។
19 ក្រុងដែលគេបំផ្លាញចោលឲ្យនៅស្ងាត់ជ្រងំហើយមានតែគំនរបាក់បែកនេះមុខជាមានប្រជាជនមករស់នៅកកកុញឥតសល់កន្លែងទំនេរឡើយរីឯសត្រូវដែលបានលេបទឹកដីអ្នកកាលពីមុននឹងចាកចេញឆ្ងាយពីទីនេះ។
20 អ្នកនឹកស្មានថា ខ្លួនបាត់បង់កូនអស់ហើយតែឥឡូវនេះ អ្នកបែរជាឮកូនៗនិយាយថា“ខ្ញុំចង្អៀតណាស់ ខិតបន្តិចទៅទុកកន្លែងឲ្យខ្ញុំនៅផង!”។
21 ពេលនោះ អ្នកនឹងរិះគិតថាតើនរណាបានបង្កើតកូនចៅឲ្យខ្ញុំដ្បិតពីមុន ខ្ញុំបាត់បង់កូនអស់ហើយខ្ញុំពុំអាចបង្កើតកូនបានទៀតឡើយ។ខ្ញុំត្រូវគេជន្លៀសឲ្យទៅនៅដាច់ឡែកដូច្នេះ តើនរណាបានចិញ្ចឹមកូនទាំងនេះ?ខ្ញុំនៅឯកោតែម្នាក់ឯងចុះអ្នកទាំងនេះមកពីណា?
22 ព្រះជាអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលដូចតទៅ:យើងនឹងលើកដៃធ្វើសញ្ញាដល់ប្រជាជាតិនានាយើងលើកទង់របស់យើងឡើងឲ្យប្រជាជនទាំងឡាយឃើញគេនឹងបីកូនប្រុសៗរបស់អ្នកហើយបញ្ជិះកូនស្រីៗរបស់អ្នកនៅលើស្មានាំត្រឡប់មកវិញ។
23 គ្រូអប់រំកូនចៅរបស់អ្នកសុទ្ធតែជាស្ដេចហើយមេដោះរបស់គេសុទ្ធតែជាម្ចាស់ក្សត្រីស្ដេចទាំងនោះនឹងនាំគ្នាក្រាបថ្វាយបង្គំអ្នកអោនមុខដល់ដី ក្រោមល្អងធូលីជើងរបស់អ្នក។ពេលនោះ អ្នកនឹងដឹងថា យើងជាព្រះអម្ចាស់អស់អ្នកដែលផ្ញើជីវិតលើយើងនឹងមិនខកចិត្តឡើយ។
24 អ្វីៗដែលអ្នកចំបាំងដ៏ជំនាញរឹបអូសយកហើយតើនរណាអាចដណ្ដើមយកមកវិញបាន?រីឯអ្នកដែលជនកំណាចចាប់យកទៅហើយតើនរណាអាចរំដោះបាន?
25 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលថា:ពិតមែនហើយ អ្វីៗដែលអ្នកចំបាំងដ៏ជំនាញរឹបអូសយកទៅមុខជាត្រូវដណ្ដើមយកមកវិញបានរីឯមនុស្សដែលជនកំណាចចាប់យកទៅក៏នឹងត្រូវរំដោះរួចចេញមកវិញដែរ។យើងនឹងរករឿងបច្ចាមិត្តដែលរករឿងអ្នកហើយយើងនឹងសង្គ្រោះកូនចៅរបស់អ្នក។
26 យើងនឹងឲ្យពួកសង្កត់សង្កិនអ្នកស៊ីសាច់ខ្លួនឯងហើយឲ្យគេស្រវឹងនឹងហុតឈាមរបស់ខ្លួនដូចផឹកស្រាថ្មី។ពេលនោះ សត្វលោកទាំងអស់នឹងដឹងថាយើងនេះហើយជាព្រះអម្ចាស់ដែលសង្គ្រោះ និងលោះអ្នកយើងជាព្រះរបស់យ៉ាកុបជាព្រះប្រកបដោយឫទ្ធានុភាព។