14 „Молчев долго, бев тивок, се воздржував; сега викам како жена кога раѓа, збивам и воздивнувам.
15 Ќе ги запустам планините и бреговите, ќе го исушам сето зелено во нив, реките ќе ги претворам во степи и ќе ги исушам езерата.
16 Ќе ги водам слепците по патиштата, ќе ги упатам по патеките. Пред нив ќе ја обрнам темнината во светлина, а нерамната почва во рамна. Тоа ќе го направам и нема да ги оставам.
17 Ќе се вратат назад во голем срам оние што се надеваат на идоли, кои им зборуваат на леаните ликови: ‘Вие сте наши богови.’
18 Чујте, глуви! Прогледајте, слепи, да видите!
19 Кој е слеп ако не Мојот слуга, кој е глув како гласникот што го испраќам? Кој е слеп како пријателот, кој е глув како Господовиот слуга?
20 Многу виде, но не се грижеше, ушите ти беа отворени, но не чу!”