8 Рече: „Доста, тие се Мој народ, синови, кои не ќе изеневерат!” И Тој им стана Спасител.
9 Во сите нивни тешкотии Тој ги сожалуваше, и Ангел на Неговата присутност ги избавуваше; поради Својата љубов и сомилост, Самиот ги откупи, ги дигна и ги носеше во сите дни на древноста.
10 Но тие се одметнаа, го жалостеа Неговиот Свет Дух. Затоа им стана непријател и Самиот завојува против нив.
11 Тогаш си спомнаа за древните денови и за Неговиот слуга Мојсеј: „Каде е Оној, Кој го извади од водата пастирот на Своето стадо? Каде е Оној, Кој Го вдахна во него Својот Свет Дух?
12 Кој ја водеше величествено Мојсеевата десница со Својата мишка, Кој ја раздели водата пред нив и Си придоби вечно Име;
13 Кој ги преведе по дното на бездната, како коњ низ пустината и не се сопнуваа?”
14 Како добиток што слегува во долината, Господовиот Дух ги водеше кон одморалиштето. Така Ти го водеше Својот народ и Си придоби вечно Име.