2 Du sveiper lyset om deg som ei kappe,du spenner himmelen ut som ein teltduk.
3 Han tømrar sine høge salar i vatnet.Han gjer skyer til si vognog fer fram på vindens venger.
4 Han gjer vindane til sine englarog logande eld til sine tenarar.
5 Han grunnla jorda på hennar søyler,aldri i æve skal ho rokkast.
6 Djupet dekte henne som ei kappe,vatnet stod over fjella.
7 Då du truga, rømde det,det flykta for lyden av di tore,
8 over fjell og ned i dalar,til staden du hadde fastsett.