6 Dei ropa til deg og vart berga,dei leit på deg og vart ikkje til skamme.
7 Men eg er ein makk og ikkje ein mann,spotta av menneske, forakta av folk.
8 Alle som ser meg, håner meg,vrengjer leppene og rister på hovudet:
9 «Han har gjeve seg over til Herren,lat han fria han ut og berga han,han har då glede i han!»
10 Du drog meg fram frå mors liv,du gjorde meg trygg ved hennar bryst.
11 Frå eg vart fødd, er eg kasta på deg,frå mors liv er du min Gud.
12 Ver ikkje langt borte frå meg,for trengsla er nær,og det finst ingen som hjelper.