3 Du lèt mennesket bli til støv attog seier: «Menneskeborn, vend attende!»
4 For tusen år er i dine augesom dagen i går då han fór framom,eller som ei nattevakt.
5 Du skyl dei vekk som ein søvn om morgonen.Dei er lik graset som svinn bort.
6 Det blømer om morgonen, så svinn det bort.Om kvelden visnar det og tørkar inn.
7 Vi går til grunne ved din vreide,redsle grip oss ved din harme.
8 Du set syndene våre framfor deg,det vi løyner, stiller du i lyset frå ditt andlet.
9 Alle våre dagar fer forbi,ved din harme går vi til grunne,åra våre er som ein sukk.