11 Dygwyd dy falchder i lawr yn Sheol,yn sŵn miwsig dy nablau;oddi tanat fe daenir y llyngyr,a throsot y mae'r pryfed yn gwrlid.
12 O fel y syrthiaist o'r nefoedd,ti, seren ddydd, fab y wawr!Fe'th dorrwyd i'r llawr,ti, a fu'n llorio'r cenhedloedd.
13 Dywedaist ynot dy hun, “Dringaf fry i'r nefoedd,dyrchafaf fy ngorsedd yn uwch na'r sêr uchaf;eisteddaf ar y mynydd cynnullym mhellterau'r Gogledd.
14 Dringaf yn uwch na'r cymylau;fe'm gwnaf fy hun fel y Goruchaf.”
15 Ond i lawr i Sheol y'th ddygwyd,i lawr i ddyfnderau'r pwll.
16 Bydd y rhai a'th wêl yn synnua phendroni drosot, a dweud,“Ai dyma'r un a wnaeth i'r ddaear grynu,ac a ysgytiodd deyrnasoedd?
17 Ai hwn a droes y byd yn anialwch,a dinistrio'i ddinasoeddheb ryddhau ei garcharorion i fynd adref?”