1 Yn y flwyddyn pan ddaeth y cadfridog, a anfonwyd gan Sargon brenin Asyria, i Asdod ac ymladd yn ei herbyn a'i hennill,
2 dyna'r pryd y dywedodd yr ARGLWYDD wrth Eseia fab Amos, “Dos, datod y sachliain oddi am dy lwynau, a thyn dy sandalau oddi am dy draed.” Fe wnaeth hynny, a cherddodd o amgylch heb ddillad ac yn droednoeth.
3 Dywedodd yr ARGLWYDD, “Fel y mae fy ngwas Eseia wedi bod yn cerdded heb ddillad ac yn droednoeth am dair blynedd, yn arwydd a rhybudd yn erbyn yr Aifft ac Ethiopia,
4 felly y bydd brenin Asyria yn arwain yr Eifftiaid yn gaeth ac Ethiopia i gaethglud, yn ifanc a hen, heb ddillad, yn droednoeth ac yn dinnoeth, yn gywilydd i'r Aifft.
5 Bydd pawb mewn arswyd a dryswch o achos Ethiopia, eu gobaith, a'r Aifft, eu balchder.
6 Bydd pawb sy'n trigo ar y traethau hyn yn y dydd hwnnw yn dweud, ‘Dyma sydd wedi digwydd i'r rhai yr oeddem ni'n gobeithio ynddynt ac yn dibynnu arnynt am help a gwaredigaeth o afael brenin Asyria. Sut felly y dihangwn?’ ”