5 Y mae'n tynnu i lawr breswylwyr yr ucheldera'r ddinas ddyrchafedig;fe'i gwna'n wastad, yn gydwastad â'r llawr,a'i bwrw i'r llwch;
6 fe'i sethrir dan draed, traed y rhai truenus,a than sang y rhai tlawd.
7 Y mae'r llwybr yn wastad i'r rhai cyfiawn;gwnei ffordd y cyfiawn yn llyfn;
8 edrychwn ninnau atat ti, O ARGLWYDD,am lwybr dy farnedigaethau;d'enw di a'th goffa di yw ein dyhead dwfn.
9 Deisyfaf di â'm holl galon drwy'r nos,a cheisiaf di'n daer gyda'r wawr;oherwydd pan fydd dy farnedigaethau yn y wlad,bydd trigolion byd yn dysgu cyfiawnder.
10 Er gwneud cymwynas â'r annuwiol, ni ddysg gyfiawnder;fe wna gam hyd yn oed mewn gwlad gyfiawn,ac ni wêl fawredd yr ARGLWYDD.
11 O ARGLWYDD, dyrchafwyd dy law, ond nis gwelant;gad iddynt weld dy sêl dros dy bobl, a chywilyddio;a bydded i dân d'elyniaeth eu hysu.