4 Ac fel yr oeddent yn galw, yr oedd sylfeini'r rhiniogau'n ysgwyd, a llanwyd y tŷ gan fwg.
5 Yna dywedais, “Gwae fi! Y mae wedi darfod amdanaf! Dyn a'i wefusau'n aflan ydwyf, ac ymysg pobl a'u gwefusau'n aflan yr wyf yn byw; ac eto, yr wyf â'm llygaid fy hun wedi edrych ar y brenin, ARGLWYDD y Lluoedd.”
6 Ond ehedodd un o'r seraffiaid ataf, a dwyn yn ei law farworyn a gymerodd mewn gefel oddi ar yr allor;
7 ac fe'i rhoes i gyffwrdd â'm genau, a dweud, “Wele, y mae hwn wedi cyffwrdd â'th enau; symudwyd dy ddrygioni, a maddeuwyd dy bechod.”
8 Yna clywais yr ARGLWYDD yn dweud,“Pwy a anfonaf? Pwy a â drosom ni?”Atebais innau, “Dyma fi, anfon fi.”
9 Dywedodd,“Dos, dywed wrth y bobl hyn,‘Clywch yn wir, ond peidiwch â deall;edrychwch yn wir, ond peidiwch â dirnad.’
10 Brasâ galon y bobl,trymha eu clustiau,cau eu llygaid;rhag iddynt weld â'u llygaid,clywed â'u clustiau,deall â'u calon,a dychwelyd i'w hiacháu.”