1 Fel hyn y dywed yr ARGLWYDD:“Y nefoedd yw fy ngorsedd, a'r ddaear fy nhroedfainc;ple, felly, y codwch dŷ i mi,a phle y caf fan i orffwys?
2 Fy llaw i a wnaeth y pethau hyn i gyd,a'r eiddof fi yw pob peth,” medd yr ARGLWYDD.“Ond fe edrychaf ar y truan,yr un o ysbryd gostyngedig,ac sy'n parchu fy ngair.
3 “Prun ai lladd ych ai lladd dyn,ai aberthu oen ai tagu ci,ai offrymu bwydoffrwm ai aberthu gwaed moch,ai arogldarthu thus ai bendithio eilun,dewis eu ffordd eu hunain y maent,ac ymhyfrydu yn eu ffieidd-dra
4 Ond dewisaf fi ofid iddynt,a dwyn arnynt yr hyn a ofnant;oherwydd pan elwais, ni chefais ateb,pan leferais, ni wrandawsant;gwnaethant bethau sydd yn atgas gennyf,a dewis yr hyn nad yw wrth fy modd.”
5 Clywch air yr ARGLWYDD,chwi sy'n parchu ei air:“Dywedodd eich tylwyth sy'n eich casáu,ac sy'n eich gwrthod oherwydd fy enw,‘Bydded i'r ARGLWYDD gael ei ogoneddu,er mwyn i ni weld eich llawenydd.’Ond cywilyddir hwy.
6 Clywch! Gwaedd o'r ddinas, llef o'r deml,sŵn yr ARGLWYDD yn talu'r pwyth i'w elynion.