12 Som eit gjætarteltvert min bustad teken nedog ført bort ifrå meg.No rullar eg saman min ¬livsvev,dei siste trådane skjer han av.Frå morgon til kveldgjev du meg i dødens vald.
13 Eg ropar om hjelp ¬til morgonen renn;som ei løve ¬knasar han alle mine bein.Frå morgon til kveldgjev du meg i dødens vald.
14 Eg pip som svala og trastaog klynkar som ei due.Med sløve augo ¬ser eg opp mot det høge.Eg er i naud, Herre,gå god for meg, du!
15 Kva skal eg seia?Han gav meg ein lovnadog har gripe inn.Stilt vil eg ferdast ¬alle mine dagaretter all mi sjelekvide.
16 Herre, ved dette ¬får menneske liv,det held mi ånd i live.Så gjer meg då frisk,og lat meg få leva!
17 Sjå, det som var så bittert,har vorte til fred for meg.Du har spart mitt liv,så eg ikkje går til grunne ¬i grava.For alle mine synderhar du kasta bak din rygg.
18 Dødsriket prisar deg ikkje,ingen av dei døde lovar deg.Dei som fer ned i grava,ventar ikkje på din truskap.