1 Kven truddedet bodet vi høyrde,og kven fekk sjå Herrens makt?
2 Han rann som ein kvist ¬for Guds åsyn,som ein renning or turr jord.Nokon herleg skapnad ¬hadde han ikkje,det var ingen hugnad å sjå han.
3 Vanvørd var han, ¬folk heldt seg unna,ein mann i pinsler, ¬velkjend med sjukdom,ein svivørd mann ¬som ingen ville sjå på;vi rekna han for inkje.
4 Sanneleg, våre sjukdomar ¬tok han på seg,og våre pinsler bar han.Vi trudde han var heimsøkt,slegen av Gud og ille plaga.
5 Men han vart såra for våre brotog sundbroten for våre synder.Straffa låg på han, ¬så vi skulle ha fred,og ved hans sår ¬har vi fått lækjedom.
6 Vi fór alle vilt som sauer,vi vende oss kvar til sin veg.Men Herren lét råka handet vi alle var skuld i.
7 Ille medfaren vart han,men bar det audmjukt;han lét ikkje opp sin munn,som lammet dei fører ¬til slakting,og sauen som teier ¬når han vert klypt;han lét ikkje opp sin munn.
8 Gjennom trengsle og dom ¬vart han teken bort.Men kven i hans samtid ¬vørde vel det?Bortriven vart han ¬or levandelandet,for sitt folks brot laut han døy.
9 Dei gav han ei grav ¬mellom gudlause,hjå ein rikmann, ¬då han var død,endå han ikkje ¬hadde gjort nokon urett,og det ikkje fanst svik ¬i hans munn.
10 Det var Herrens viljeå knusa han med sjukdom.Men fordi han gav sitt liv ¬til soning,skal han få etterkomarar ¬og leva lenge,og ved han skal Herrens vilje ¬ha framgang.
11 Etter all si møde og sjelenaudskal han sjå ljos og mettast.Og når dei kjenner han,skal han, min rettferdige tenar,gjera dei mange rettferdige;for han har bore deira synder.
12 Difor gjev eg han ¬dei mange til del,og dei sterke skal han få ¬til hærfang,fordi han gav sitt liv i dødenog vart rekna ¬mellom brotsmenn.Han tok på seg synda ¬åt dei mangeog bad for brotsmenn.