7 Graset turkar bort, ¬og blomen visnarnår Herrens ande blæs på dei;ja, i sanning, folk er som gras.
8 Graset turkar bort, ¬og blomen visnar,men ordet frå vår Gud ¬står fast til evig tid.»
9 Stig opp på høge fjellet,du Sions gledebod!Lat røysta ljoma,Jerusalems fagnadbod!Lat røysta ljoma, reddast ikkje!Sei til byane i Juda:«Sjå, der er dykkar Gud!»
10 Sjå, Herren din Gud ¬kjem med velde,hans arm gjev han herredøme.Dei han fekk i løn, er med han,dei han vann, går føre han.
11 Som ein hyrding ¬skal han gjæta si hjord.Han skal samla lamma i armenog bera dei ved barmen,og lamsauene skal han leia.
12 Kven har mælt havet ¬med si handog himmelen ¬med utspente fingrar?Kven samla molda på jorda ¬i skjeppe,vog fjella på vektog haugane i vektskåler?
13 Kven har rettleitt ¬Herrens Ande,kven har lært han ¬og gjeve han råd?