11 For mi eiga skuld ¬grip eg no inn.Kor ville eg elles verta vanæra!Mi ære gjev eg ingen annan.
12 Høyr på meg, Jakob,du Israel, som eg har kalla!Eg er den same, eg er den fyrste,og eg er den siste òg.
13 Ja, mi hand har ¬grunnfest jorda,mi høgre hand ¬breidde himmelen ut.Eg kalla dei fram,og dei stod der begge.
14 Kom saman, alle, og høyr!Kven av dykk ¬har kunngjort dette?Han som Herren elskar,skal fullføra hans vilje ¬mot Babelog syna hans makt ¬mot kaldearfolket.
15 Eg har tala, og eg har kalla han,eg har sendt han ¬og lèt ferda hans lukkast.
16 Kom hit til meg og høyr dette:Frå fyrste stund tala eg ope,og så snart det hende, ¬var eg der.«No har Herren vår Gudsendt meg og sin Ande.»
17 Så seier Herren, din utløysar,Israels Heilage:Eg er Herren din Gud,som lærer deg det som gagnar,og fører deg ¬den vegen du skal gå.