4 Eg visste at du er strid,at nakken din er ei jernsenog panna di som bronse.
5 Så kunngjorde eg det føreåt,lét deg vita det før det hende,så du ikkje skulle seia:«Dette har mitt ¬gudebilete gjort,min gud av tre og metall ¬har laga det så.»
6 Du har høyrt og sett det alt.Må de ikkje sanna det?Men no forkynner eg ¬noko nytt,dulde ting som du ikkje ¬veit om.
7 No vert det skapt og ikkje før,du har ikkje høyrt om det ¬før i dag,så du ikkje skulle seia:«Det visste eg!»
8 Du har korkje høyrt ¬eller visst det,eller før fått øyra opp for det.Eg visste då vel ¬kor trulaus du er,frå mors liv ¬har du heitt ein svikar.
9 For mitt namn skuld ¬døyver eg min harme,for mi ære skuld tøymer ¬eg megog rydjar deg ikkje ut.
10 Eg har reinsa deg, ¬men ikkje som sølv,eg har prøvt deg ¬i lidingsomnen.