15 Eg er Herren din Gud,som rører opp havet, ¬så bårene brusar.Herren, Allhærs Gud, ¬er hans namn.
16 Eg har lagt mine ord ¬i din munnog gøymt deg i skuggen ¬av mi hand.Eg som spente ut himmelenog grunnfeste jorda,seier til Sion: «Du er mitt folk.»
17 Vakna, vaknaog reis deg, Jerusalem,du som laut drikkadet vreidestaupetsom du fekk av Herrens hand,og tøma til botnarden skåla som gjorde deg ør!
18 Det var ingen som ¬leidde henne,av alle dei søner ho fekk,ingen tok henne i handa,av alle dei born ho fostra.
19 Ulukker råka deg, to og to– kven viste medkjensle ¬med deg? –vald og våde, svolt og sverd– kven trøysta deg?
20 Maktlause låg dine sønerpå alle gatehjørne,som ein antilope i garnet,metta av Herrens ¬brennande vreide,av trugsmålet frå din Gud.
21 Så høyr då dette, du arming,du som er drukken, ¬om ikkje av vin!