1 Det skal ikkje lenger vera mørker for det landet som er i trengsle. Før i tida førte Herren vanære over Sebulon-landet og Naftali-landet. Men i framtida skal han la dei koma til ære att, vegen utmed havet, landet på hi sida av Jordan og Galilea, der andre folkeslag bur.
2 Det folket som ferdast ¬i mørkret,skal sjå eit stort ljos;over dei som bur i ¬skuggelandet,skal ljoset stråla.
3 Du lèt dei fegnast,gjer gleda stor.Dei gleder seg for ditt åsynsom ein gleder seg ¬i kornskurden,som ein jublar ¬når hærfang vert utskift.
4 For det tunge åket,stonga over nakken deiraog staven åt drivaren deira,har du brote sund ¬som på Midjans dag.
5 Ja, kvar støvel ¬som trampa i stridsgny,og kvar kappe dregen i blod,skal brennast og verta til føde ¬for elden.