1 Sa pampang ng mga ilog nitong bansang Babilonia,kami'y nakaupong tumatangis, sa tuwing Zion, aming naaalala.
2 Sa sanga ng mga kahoy, sa tabi ng ilog nila,isinabit namin doon, yaong dala naming lira.
3 Sa amin ay iniutos ng sa amin ay lumupig,na aliwin namin sila, ng matamis naming tinig,tungkol sa Zion, yaong paksa, niyong nais nilang awit.
4 Ang awit para kay Yahweh, pa'no namin aawitin,samantalang kami'y bihag sa lupaing hindi amin?
5 Ayaw ko nang ang lira ko'y hawakan pa at tugtugin,kung ang bunga sa pagtugtog, limutin ang Jerusalem;
6 di na ako aawit pa, kung ang aking sasapitinsa isip ko't alaala, ika'y ganap na limutin,kung ang kaligayahan ko ay sa iba ko hahanapin.
7 Yahweh, sana'y gunitain, ginawa ng Edomita,nang ang bayang Jerusalem ay malupig at makuha;sumisigaw silang lahat na ang wikang binabadya:“Iguho na nang lubusan, sa lupa ay ibagsak na!”
8 Tandaan mo, Babilonia, ika'y tiyak wawasakin,dahilan sa ubod sama ang ginawa mo sa amin;yaong taong magwawasak, mapalad na ituturing
9 kung ang inyong mga sanggol kunin niya at durugin!