2 Ek was stom en stil, ek het my selfs van die goeie weerhou, maar my smart het erger geword.
3 My hart was warm binne-in my en my liggaam was aan die brand; toe het ek met my tong gepraat:
4 “יהוה, wys my my einde en die lengte van my dae; laat my weet hoe verganklik ek is.
5 Let op, U het aan my dae ’n beperking geplaas en my ouderdom is soos niks voor U nie; ja, elke mens staan voor U as net ’n asemteug!
6 Waarlik, elke mens loop rond soos ’n skynbeeld; hy verdwyn soos ’n asem; hy begrawe skatte en weet nie wie dit bymekaar sal maak nie.
7 Van nou af, wat is my versekerde verwagting, behalwe in U, o יהוה?
8 Bevry U my van al my wetsoortredinge; maak my nie ’n bespotting van die onregverdige nie.