1 ’n Lied, ’n gedig van die seuns van Korag, met instrumentale musiek; vir die musiekleier: op die wysie van “Máhalat leannot (Siekte van onderdrukking),” ’n onderwysing van Heman, die Ezrahiet. 2 יהוה, God van my verlossing, ek het dag en nag voor U uitgeroep.
2 Laat my gebed voor U kom, draai U oor tot my smeking,
3 want my lewe is vol moeilikhede en my lewe is naby Sh’ol.
4 Ek word gereken by hulle wat afgaan in die put; ek is soos ’n man sonder krag,
5 soos ’n edelman verlate tussen die dooies, soos die wat neergeslaan is, wat in die graf lê, vir wie U nie meer onthou nie; hulle is verlore vir U.
6 U het my in die diepste put neergelê, in duisternis, in die skadu van die dood.
7 U woede rus swaar op my en U het my neergedruk met al U golwe.
8 U het hulle wat my ken ver van my af verwyder, my vir hulle verwerplik gemaak; ek is toegesluit en kan nie uitkom nie.
9 My oë is verswak deur te huil. יהוה, ek het daagliks na U toe uitgeroep, ek het my hande uitgesteek na U toe.
10 Let op, U sal wonders aan die dooies wys; die magtiges sal opstaan en U loof en dank met uitgestrekte hande.
11 Hulle wat in die graf is sal U liefdevolle goedheid verkondig en U getrouheid in verwoesting.
12 U wonders sal bekend wees in die duisternis en U onpartydige opregtheid in die land wat in die steek gelaat is.
13 Ek het egter na U geroep, o יהוה en in die oggend sal my gebed vroeg voor U kom.
14 יהוה, verstoot nie my lewe en draai nie U gesig weg van my nie.
15 Ek is arm en neergebuig van my jeug af; ek was trots, maar nou is ek verneder en vergruis.
16 U intense woede gaan oor my; U verskrikkinge het my stil gemaak;
17 hulle het my elke dag omring soos water, hulleself opgestel rondom my.
18 U het vriende en naaste ver van my verwyder; die wat my ken, het U van my af weggehou.