4 My oë is verdof; ek is stom sodat ek nie kan praat nie.
5 Ek het die ou dae oordink, ek neem die jare van die ou tyd in ag.
6 Ek oordink ver in die nag in, ek kommunikeer met my eie verstand, wil en emosie; ek het my lewe ondersoek en gesê:
7 “Het יהוה my vir ewig in die steek gelaat en sal Hy nooit weer goedgunstig wees nie?
8 Is Sy onverdiende guns vir ewig verby, faal Sy belofte ewiglik?
9 Het God vergeet om goedgunstig te wees? Het Hy Sy liefdevolle omgee toegesluit in Sy woede?”
10 Ek het ook gesê: “Dit is my kranklikheid; dit is nog ’n besoek van die krag van die Allerhoogste!”