4 Margi saking pambengoking mengsah,lan panganiayanipun tiyang duraka;amargi sami ndhatengaken bilai,sarta kanthi pangigit-igit anggenipun nglawan kawula.
5 Manah kawula ngolang-ngaling,tuwin pagirising pejah ngebruki kawula.
6 Kawula ketaman ing ajrih lan raos gumeter,kawula kalimputan ing pagiris.
7 Kawula manah makaten: “Adhuh, saupama aku kaparingan swiwi kaya manuk dara,banjur mabur golek papan kang tentrem,
8 malah nuli lumayu nganti adoh,lan banjur nginep ana ing pasamunan. (Selah)
9 Aku bakal enggal-enggal golek papan pangungsen,ngoncati angin gedhe lan prahara.”
10 Dhuh Pangeran, mugi Paduka karsaa damel bingungipun tiyang-tiyang punika, saha karsaa ngisruhaken pirembagipun,amargi kawula ningali panganiaya saha bebantahan wonten ing kitha!