5 Dohatsu hautatu eta hartu duçuna! çure lorioetan içanen du bere egoitza. Çure etcheco onez betheco gare: saindua da çure temploa,
6 Ederresgarria çucentasunez. Ençun gaitzatzu, Jainco gure salbatzailea, lurreco bazter gucien eta itsaso urrunen iguriquitza.
7 Çure indarrean asentatzen ditutzu mendiac, ahalaz jauncia çare,
8 Lazten ditutzu itsasoaren ondarra eta hango uhinen orroa. Çure sendagailec laztuco
9 Eta ikaratuco dituzte lurraren bazterrac: iguzqui-ilkitzetic sarceco lekuraino hedatuco duçu bozcarioa.
10 Lurrari aguertu çaizquio eta horditu duçu: aberastasunez gainditu duçu. Urez hantua da Jaincoaren hibaia; guiçonei aphaindu daroeçu jatecoa, ecen hartaco aphaincen duçu lurra.
11 Urez ase çatzu hango latsac, berha çaçu haren musquila; musquilcen dena boztuco da hango ihincez.