1-3 Dy wisg, ysblander ydyw hi;Dy fantell yw y wawr.Fe daeni’r nef fel llen;Dy blas a seiliaist gyntGoruwch y dyfroedd; ei drwy’r nenAr esgyll chwim y gwynt.
4-7 Gwyntoedd a fflamau tânSydd weision oll i ti.Sylfaenaist ti y ddaer achlân,Ac nis symudir hi.Bu’r dyfnder yn gor-doi’iMynyddoedd mawr i gyd,Ond gwnaethost ti i’r dyfroedd ffoiA chilio rhag dy lid.
8-12 I’r lle a bennaist ânt;Gosodaist iddynt hwyDerfynau pendant fel na chântOrchuddio’r ddaear mwy.Mewn hafnau diystŵrFe roist ffynhonnau iachLle daw’r bwystfilod gwyllt am ddŵr,Lle nytha’r adar bach.
13-15 O’th blas rwyt yn dyfrhauY ddaear; tyfi diY gwellt i’r gwartheg; rwyt yn hauAt ein gwasanaeth ni.Cawn ddwyn o’r ddaear wledd:Yn fara trown ei hŷd;Cawn olew i ddisgleirio’n gwedd,A gwin i lonni’n bryd.