141-142 Er fy mod i’n llai na’r lleiaf,Dy ofynion nid anghofiaf.Dy gyfiawnder byth sydd berffaith,A gwirionedd yw dy gyfraith.
143-144 Er bod gofid ar fy ngwarthaf,Yn d’orchmynion ymhyfrydaf.Cyfiawn dy farnedigaethau;Rho im ddeall, a byw finnau.Tan-y-marian 87.87.D
145-148 Gwaeddaf arnat; Arglwydd, ateb,Ac i’th ddeddfau ufuddhaf.Tyrd i’m gwared, ac fe gadwafDy farnedigaethau braf.Cyn y wawr rwy’n ceisio cymorth,Yn dy air mae ’ngobaith i.Rwy’n myfyrio ym mân oriau’rNos ar dy addewid di.
149-152 Gwrando ’nghri yn ôl dy gariad,’N ôl dy farnau adfer fi.Agos yw f’erlidwyr castiog,Pell oddi wrth dy gyfraith di.Yr wyt ti yn agos, Arglwydd.Mae d’orchmynion oll yn wir.Seiliaist dy farnedigaethauYn dragywydd yn y tir.Eirinwg 98.98.D
153-156 O edrych ar f’adfyd a’m gwared,Cans cofiais dy lân gyfraith di.Amddiffyn fy achos a’m hadfer,Yn ôl dy addewid i mi.Ni ddaw i’r rhai drwg iachawdwriaeth:I’r rhain aeth dy ddeddfau yn sarn.Mawr yw dy drugaredd, O Arglwydd;Adfywia fi’n unol â’th farn.
157-160 Ni throis rhag dy farnedigaethau,Er bod fy ngelynion yn daer.Ffieiddiais at bawb sy’n dwyllodrus,Am nad ŷnt yn cadw dy air.Gwêl fel yr wy’n caru d’ofynion;Dy gariad, fy Nuw, a’m bywha.Cans hanfod dy air yw gwirionedd;Tragwyddol dy farnau, a da.Crug-y-bar 98.98.D
161-164 Erlidir fi gan dywysogion,Ond d’air di yw f’arswyd bob awr;Ac rwy’n llawenhau yn d’addewid,Fel un wedi cael ysbail mawr.Casâf a ffieiddiaf bob dichell,Ond caraf dy gyfraith o hyd;A seithwaith y dydd rwy’n dy foli,Cans cyfiawn dy farnau i gyd.