12-15 Fe’m hanghofiwyd fel un marw;Llestr a dorrwyd wyf yn awr.Mae rhai’n cynllwyn am fy mywyd:Ar bob tu mae dychryn mawr.Ond rwyf fi’n ymddiried ynot,Ac yn dweud, “Ti yw fy Nuw”.Yn dy law y mae f’amserau.Gwared fi, a byddaf byw.
16-18 Na foed arnaf byth gywilydd,Ond llewyrcha di dy wedd.Cywilyddia y drygionus,A’u distewi yn y bedd.Taro di yn fud wefusauY rhai beilchion a thrahausSydd yn siarad am y cyfiawnYn gelwyddog a sarhaus.
19-21 Mawr i’r rhai sy’n d’ofni, Arglwydd,Dy ddaioni di o hyd.Yr wyt yn rhoi lloches iddynt,A’i amlygu i’r holl fyd.Fe’u cysgodi rhag gwag glebranY tafodau cas eu si.Bendigedig yw yr Arglwydd:Bu mor ffyddlon wrthyf fi.
22-24 Yn fy nychryn fe ddywedais,“Torrwyd fi yn llwyr o’th ŵydd”;Ond pan waeddais am dy gymorth,Clywaist ti fy ngweddi’n rhwydd.Carwch Dduw, ei holl ffyddloniaid,Cans fe’ch ceidw â’i law gref.Byddwch wrol eich calonnau,Bawb sy’n disgwyl wrtho ef.