14-15 Fe gais rhai drwg â’u bwa a’u cleddRoi diwedd ar rai bychain,Ond fe â’r saeth a’r cleddyf drwyEu calon hwy eu hunain.
16-17 Gwell yw’r ychydig sydd i’r doethNa chyfoeth y drygionus.Dileir y drwg, ond bydd Duw’n dalI gynnal y difeius.
18-19 Fe wylia’r Arglwydd dros y da,Parha eu hetifeddiaeth;A phan fydd newyn yn y tirBydd ganddynt wir gynhaliaeth.
20 Ond fel coed tân mewn fflamau cochGelynion croch yr ArglwyddA dderfydd; cilia y rhai drwgBob un fel mwg yn ebrwydd.
21 Ni thâl yr un drygionus, ffôlYn ôl ddim a fenthyciodd;Ond am y cyfiawn, hwn a fyddYn rhoi yn rhydd o’i wirfodd.
22 Rhydd Duw ei etifeddiaeth haelI’r sawl sy’n cael ei fendith,Ond torrir ymaith y rhai casA brofodd flas ei felltith.
23-24 Cyfeiria’r Arglwydd gamau’r da,Fe’i gwylia ef yn ddyfal;Er iddo gwympo, cwyd yn rhwydd:Mae’r Arglwydd yn ei gynnal.