3 Кога молчев, моите коски се исушија од моето офкање преку целиот ден.
4 Дење и ноќе, Твојата рака тежеше врз мене, мојата животна влага се претвори во летен припек.
5 Тогаш го признав својот грев пред Тебе и својата вина веќе не ја криев. Реков: „Ќе му го признам на Господа својот престап,” и Ти ми ја прости вината на мојот грев.
6 Затоа нека ти се моли секој побожник, кога можеш да бидеш најден; и тогаш потопот на многуте води нема да стигне до него.
7 Ти си мое прибежиште, Ти ќе ме запазиш од тага, ќе ме опкружиш со радоста на спасението.
8 „Ќе те учам, ќе ти го покажам патот по кој треба да одиш, ќе те советувам, Моето око ќе бдее над тебе.
9 Не бидете како коњ или мазга без разум; чија дивина ја скротуваш со оглавник и узда, инаку не би се приближиле до тебе!”